Kitaplar | Konular | Dost Kazanma ve insanlari Etkileme Sanati

Üstünlük Sağlamanın Yolları

Soğuk bir kış gecesi 2500 kişilik bir gurup New York'un Pensilvanya otelinin büyük balo salonunu tıklım tıklım doldurmuştu. Salon saat yedide dolmuştu buna rağmen meraklı bir kalabalık hala salona geliyordu. Salonda iğne atacak yer yoktu, dışarıda yüzlerce kişi bir buçuk saattir bekliyordu.

Gündüz çalışmaktan yorulmuş olan bu kalabalık akşam burada niçin toplanmıştı. Bir moda sergisini görmek için mi? Yahut altı gün süren bir bisiklet yarışının sonucunu öğrenmek için mi?

Yoksa Clark Gable'i yakından görmek için mi?

Hayır. Bütün bu insanları bir gazete ilânı buraya çekmişti. Hepsi de iki gün önce New York Sun gazetesinde yer alan bir ilanla karşılaşmışlar ve bu ilân onlara:

Gelirinizi arttırın

Etkili söz söylemeyi öğrenin

Lider olmak için hazırlanın demişti.

Bu kalabalığı Pensilvanya otelinin salonuna çeken bu ilândı. İlânı yayınlayan gazete New York'un en muhafazakar akşam gazetesi olduğundan, bu daveti kabul edenlerin çoğu, iş sahipleri, patronlar ve serbest meslek sahibi kişilerdi. Yani gelirleri 2000 ile 500.000 dolar arasında olan kimselerdi.

Bütün bu insanlar iş hayatında insanlara etkili söz söylemek ve insanlar üzerinde nüfuz sahibi olmak için açılan çok modern aynı derecede pratik bir kursu takip için gelmişler ve bu kurs Dale Carnegie'nin etkili söz söyleme ve beşeri münasebetler müessesesi tarafından hazırlanmıştı.

Bu kurs 24 senedir her mevsim devam ediyordu ve Dale Carnegie bu kurslarda elli binden fazla iş adamı yetiştirmiş bulunuyor, hatta büyük şirketler bu kursları kendi memurlarına verdirmişlerdi ve bu kurslar bütün memurların işine yaramıştı.

Hayata atılan kimseler neleri bilmelidir, neleri öğrenmelidir bu çok önemli bir meseledir. Şikago Üniversitesi yaşlıların öğrenim durumu ile ilgili birkaç müessese, 25.000 dolar harcayarak iki sene süren araştırmalar yapmıştır. Bu araştırmaların verdiği sonuçların birincisi yaşlıların her şeyden önce sağlık durumlarıyla ilgilendikleriydi. Daha sonra ilgilendikleri mesele beşerî münasebetleri idarede hüner kazanmak, yani başkalarını nasıl etkileyeceklerini öğrenmekti.

İnceleme yapan heyetler araştırma sonucunda bunları tespit ettikten sonra bu mevzuuyla ilgili kitap bulup bulunmadığını aramışlar fakat böyle bir kitabın yazılmadığını görmüşlerdi.

Bu akşam burada yüzlerce kişinin toplanmasının sebebi bundan başka bir şey değildi. Gelenlerin hepsi de okul kitaplarını okumakla başarılı olunacağını zannetmişler, fakat meslek hayatında bunun böyle olmadığını görmüşlerdi. Çünkü hayatta başarılı olan kimselerin daha başka özelliklere sahip kimseler olduklarını görüyorlardı. Bu insanlar güzel konuşmayı ve insanları etkilemeyi biliyorlardı.

Bu yüzden New York'un Pensilvanya oteli salonunda yapılan toplantı dikkate değerdi.

Bu kursa katılmış olan 15 kişi mikrofonun önüne getirildi. Kursa katılan 15 kişiden her biri, yalnız yetmişbeşer saniye konuşacak, birisi sözü bitirince diğeri söze başlayacaktı. Hazır bulunanlar birbuçuk saat konuşmacıları dinlediler.

Konuşmacılar tüccar, memur, saatçi, bankacı, işadamı, eczacı, avukat gibi değişik meslek guruplarından insanlardan oluşuyorlardı.

İlk söz söyleyen kişi Patrick J. O'Haire isminde bir İrlandalı idi. Hayatta yalnız dört yıllık bir öğrenim görmüş, sonra Amerika'ya gelerek makinacı olarak çalışmış, sonra şoförlük yapmıştı. Kırk yaşında olan bu adam ailesini düşünüyor, kendisinin daha fazla para kazanmak zorunda olduğunu anlıyordu. Fakat sıkılgan bir kişiliği vardı. Bir büroya girip derdini anlatamazdı, büronun kapısı önünde dakikalarca dolaşırdı. Bir gün Dale Carnegie'nin kursuna katılması için davet edilmiş, fakat kursa katılmamıştı. Çünkü yüksek tahsilli kimselerle karşılaşacağını zannetmişti.

Ama karısı kendisini teşvik etmiş, "belki faydalanırsın" demiş, bunun üzerine kursa başlamıştı. Kısa sürede konuşma kabiliyeti artmıştı. Yavaş yavaş konuşmaktan hoşlanmaya başlamış, eski sıkılganlığı tamamen geçmişti, bu yüzden kazancı da artmıştı.

Sıradaki konuşmacı Godfrey Meyer ismindeki bir bankacıydı. 11 çocuğu vardı. Bu kursa ilk başladığında konuşmak için ayağa kalktığında dili tutulmuştu. Fakat o da söz söyleme sanatını kısa sürede kavramış ve hayatta başarılı olmuştu.

Nasıl konuşacağını bilmek, hayatta başarılı olmak için en kestirme yoldur. İnsan bu sayede karanlıktan ışığa kavuşur ve herkesin dikkatini çeker.

Dale Carnegie şimdiye kadar 150.000 nutuktan fazlasını tenkit etmiş bulunuyor. Bu büyük rakam, sizin üzerinizde etki oluşturmuyorsa, Amerika'nın keşfedildiği günden itibaren her güne bir nutuk düştüğünü hatırlamanız yeterlidir.

Missouri'nin demiryolundan on mil uzaklıkta olan bir çiftlikte doğan Dale Carnegie, on iki yaşına gelinceye kadar sokak arabası görmediği halde bugün 46 yaşındadır (şimdi vefat etmiştir) ve dünyanın her köşesini görmüş ve bir ara Amiral Byrd'in Kuzey kutbuna yaklaşmasından çok fazla Güney kutbuna yaklaşmıştı.

Çocukluğunda çilek toplamak için saatte beş sent kazanan Carnegie bugün, büyük şirketlerin memurlarına verdiği dersler karşılığında dakikada bir dolar kazanmaktadır. Genç Carnegie okuyabilmek için büyük mücadelelere girmek zorunda idi. Çünkü Missouri'deki tarlaların verimi oldukça düşüktü. Nehirler her sene kabarıp taşıyor ve ekinleri sürükleyip götürüyor ve bu yüzden hayvanlar açlıktan ölüyorlardı. Nihayet ailesi her şeyi satarak, Werrensburg'daki öğretmen kolejine yakın bir yerde yeni toprak almışlar, Carnegie de bu koleje gitmeye başlamıştı. Okula at üstünde gidip geliyor, çiftlikte inek sağıyor, odun kesiyor ve gaz lambasının ışığı altında derslerine çalışıyordu.

Öğretmen kolejinde 600 öğrenci vardı. Bunların içinde şehirde evleri olmayanların sayısı birkaç kişiden ibaretti. Carnegie'de bunların arasındaydı. Fakirlik yüzünden her gün köye dönerek inekleri sağmaya mecbur olmak, kendisini utandırdığı gibi, pek kaba olan ceketinden ve çok kısa olan pantolonundan da ayrıca mahcupluk duyuyordu. Bu durum karşısında bir yolunu bulup hayatta başarılı olmalıydı.

Bir gün okulda nüfuzlu bir grubun bulunduğuna dikkat etti. Bunlar futbol ve beyzbol oynayan aynı zamanda da okulda yapılan müzakere ve tartışmalarda kazanan gençlerdi. Sporla pek ilgilenmediğinden söz meydanına girmeye karar vermişti.

İnekleri sağarken, köyde gezerken, işi gücü söz söylemek ve bu konuyu savunmaktı. Buna rağmen okulda açılan tartışmalarda genellikle mağlup oluyordu. Bu sırada kendisi 18 yaşında gururlu bir delikanlıydı ve yenilmekten o kadar incinmişti ki bir ara kendi canına kıymayı bile düşünmüştü. Buna rağmen çalışmış ve kazanmaya başlamıştı. Her tartışmaya giriyor ve artık her tartışmadan galip olarak çıkıyordu.

Diğer arkadaşları onunla birlikte çalışarak bilgisinden istifadeye başlamışlar ve başarılı olmuşlardı.

Okulu bittikten sonra "mektupla eğitim" kursları düzenledi. Fakat çok gayret etmesine rağmen başarılı olamadı. Büyük bir umutsuzluğa düşmüştü. Omaha'ya gidip yeni bir iş bulmalıydı. Fakat tren biletini alacak parası bile yoktu. Bir yük trenine bindi ve yolculukta trenin taşıdığı yabani atlara bakıcılık yaptı. Omaha'ya gidince bir iş bulmuştu. Bulduğu iş Armour şirketi adına et, sabun satıcılığı idi. Satış bölgesinde yük trenleriyle veya at sırtında dolaşıyor odalarının arası çarşaftan perde ile ayrılmış otellerde kalıyordu. Fakat satıcılık üzerine kitaplar okuyor ve para kazanmanın yollarını öğreniyordu. Bir mağaza sahibi sipariş ettiği etlerin, sucukların parasını vermezse onun mağazasından birkaç çift ayakkabı alıp demiryolu işçilerine satıyor ve şirketin parasını kurtarıyordu. Carnegie tren yük indirmek için durdukça hemen trenden iner bir kaç satıcı ile görüşür, siparişlerini alır ve tren hareket etmeden yerine döner ve yoluna devam ederdi.

En verimsiz bölgelerden birinde çalışan Carnegie iki sene içinde bu sahayı en verimli, en kazançlı hale getirmişti ve şirket onu terfi ettirmek istedi. Fakat Carnegie terfiyi reddederek işinden ayrıldı. Çeşitli işler yaptı, ama bunların kendisine göre olmadığını anladı ve hikaye, roman yazmaya ve bir gece kursunda ders vermeye başladı.

Kolejde yaptığı işi düşündü sonra kendisinin insanlarla konuşmak konusunda verdiği derslerin, kolejde okuduğu bütün eserlerden daha fazla emniyet, cesaret ve kudret temin ettiğini, bu sayede iş hayatında başarılı olmak, insanları idare etmek imkânlarının elde edildiğini görmüş ve New York'taki Genç Hristiyanlar Cemiyeti (Y.M.C.A) okullarında topluma söz söylemek üzerine iş adamlarına hitap edecek bir kurs açmalarını ve bu kursun idaresini kendisine vermelerini teklif etmişti.

Teklif hayretle karşılanmıştı. Çünkü iş adamlarına hitabet dersi vermeye ne gerek vardı? Bunun kadar manasız bir teşebbüs olabilir miydi? Daha önceleri buna benzer kurslar düzenlemişler ve başarısızlığa uğramışlardı.

Bu yüzden Camegie'nin teklifi reddedilmiş ve kendisine bu iş için ücret verilmeyeceği söylenmişti. Carnegie'de ücret istemediğini fakat hasılattan kendisine bir hisse verilmesini söyledi. Üç sene içinde Carnegie'ye her gece, iki dolar yerine otuz dolar vermeye başladılar. Çünkü kurs gittikçe büyüyordu. Bu sayede bütün okunan kitapların iş adamları bakımından fazla akademik olmadığı anlaşıldı. Carnegie bunun üzerine kitap yazmaya başladı. Ve "Söz Söylemek ve İş Başarmak Sanatı" adlı eserini yazdı. Bugün bu eser bütün Y.M.C.A. teşkilâtının, Amerika Bankerleri Cemiyetinin ve Milli Krediler Cemiyetinin metin kitabıdır. Dale Carnegie'ye göre her insan sinirlenince söz söyleyebilir. En cahil adamın suratına bir yumruk indirerek yere yuvarlarsanız, derhal ayağa kalkar, hararet ve kuvvetle ve en kudretli hatipleri hayran bırakacak şekilde derdini anlatır. Her insanda bu kudret bulunduğuna göre kendine güvenen her insanın aynı kudrette söz söylemesi mümkündür.

Dale Carnegie önce söz söyleme üzerine bir kurs idare etmekle işe başladı. Bütün öğrencileri iş adamları ve çoğu otuz senedir okul yüzü görmeyen kimselerdi. Bunlar ücretleri taksitle ödüyorlardı. Çünkü alacakları neticelere bakmakta ve bu neticeleri ertesi gün iş hayatlarında uygulamak istemekteydiler.

Çetin ve sıkıcı hiç bir kurala boyun eğmeyen Carnegie tam manasıyla hakiki ve tam manasıyla etkili bir sistem oluşturmayı başardı.

Camegie'nin bir kursu bittiği zaman kursa devam edenler bir klüp kuruyorlar ve her onbeş günde bir toplantılar yapıyorlar. Filadelfiya'da 19 kişiden oluşan bir grup, 17 yıldan bu tarafa ayda ikişer defa toplanmaya devam etmektedirler. Bu toplantılara katılmak için 100, 150 kilometre mesafede bulunan yerlerden gelenler bile vardı.

Harward Üniversitesi profesörlerinden Wilyam James, insanın, içinde saklı olan fikrî kudretinin ancak yüzde onunu kullanabildiğini söylerdi. Fakat Carnegie, insanları, içlerindeki bu kudreti daha fazla kullanmaya sevkederek yaşlıların terbiyesi bakımından en büyük hareketlerden birini oluşturmayı başarmıştı.

Lowell Thomas